header
home



einzcover

spreekwoorden

osseworst

godin

moonie

schrijver-journalist Jan Donkers
schreef in de ‘liner notes’ achter op het boek:

Ergens in dat machtige lichaam van Mike Meijer schuilt nog steeds een speels kind. Een door commercie en compromissen nog niet beschadigd kind, dat wil spelen, zoveel als maar mogelijk is en met alles wat voorhanden is. Een artistieke duizendpoot die we kennen als acteur, muzikant, liedjesschrijver en nog veel meer. Sommige mensen hebben zelfs het geluk drumles van hem te krijgen.

Maar tussen alle bedrijvigheid (denk aan Theo&Thea, Allstars, denk aan Gruppo Sportivo en Orkater, denk aan het heerlijke boek over drummen, drums en drummers Boem!) legt Mike al sinds de jaren tachtig zijn ware ziel en zaligheid in solo-projecten, waarvan deze uniek uitgegeven cd het nieuwste is. Het speelse kind in Mike Meijer vraagt zich af waarom mensen geen binding lijken te hebben, of kunnen maken met de muziek die ze horen. Muziek is steeds meer iets dat je vanuit een wolk op je laat neerdalen, waar je je geen gezicht, geen beeld, geen geschiedenis meer bij kunt voorstellen.  

Maar de realistische volwassen man die Mike Meijer ook is, voelt heel goed aan dat de toekomst van de fysieke geluidsdrager ligt in de multimediale editie zoals die je nu in handen hebt. 'Plaat&Boek' dus, hij is van plan er de komende jaren nog meer te maken. Einzelgänger is een rake titel voor dit fraaie project: het klinkt als een band maar hij is het allemaal zelf, niet alleen de vocalen maar ook alle instrumenten. Alleen de illustraties: daar zocht hij hulp voor, bij elk liedje een andere tekenaar.

Mike speelt met taal zoals weinig andere Nederlandse muzikanten dat kunnen. Je hoort verwondering en speelse onhandigheid in Ik Weet (“alles van computers/ en van de neutronenbom/ maar als het om meisjes gaat/ ben ik ontzettend dom”). Milde ironie in Tis een jazzding (“hij speelt nooit de luchtgitaar/ zeg, ben je gek, hij is geen barbaar”). Wist u trouwens dat toen Elvis 11 was, hij geen bengel was, eerder een engel? Of was het toch andersom?

Dus: volg Mike Meijer's eigen raad op: plaats het zilveren schijfje in cd-speler of computer. Sla bij elk nummer de bijpassende illustratie open. 'Voorzie uzelf van een lekkere consumptie en zoek een fijne zitplek.'  En geniet, haast ik me daar aan toe te voegen.

 


over het uitbrengen van een boek zegt Mike het volgende:

 

In de afgelopen jaren heb ik goed kunnen nadenken over de vorm waarin ik mijn muziek de wereld in wil brengen. Ik ben opgegroeid met de langspeelplaat, die inmiddels verdrongen is door de CD en daarna door de ‘download’ via iTunes of ‘streaming’ via bijvoorbeeld Spotify. Ik vind dat aan de ene kant een vooruitgang: heel veel muziek is voor heel veel mensen snel en goedkoop toegankelijk maar er zijn ook een paar zaken verloren gegaan. In de wereld van ‘streaming’ bestaan er eigenlijk geen albums meer terwijl artiesten ze wel willen blijven maken. Het maken van de selectie van nummers, hun onderlinge verband en volgorde zijn voor ons een wezenlijk onderdeel van het creatieve proces maar de gebruikers pikken er wat nummers uit en maken hun eigen playlist.

 

Toch denk ik dat er bij een deel van het publiek net als bij de artiesten zelf behoefte is aan het ‘hebben’ van het totale kunstwerk. Iets dat je in je handen kunt vastpakken, dat je kunt voelen en ruiken. Een ‘ding’ dat niet ‘in de cloud’ hangt maar dat je gewoon in de boekenkast of op je koffietafel kunt leggen. Ook is er bij de overgang van de LP naar CD een belangrijk deel van de ervaring weggegooid namelijk: de hoes! Bij het bezitten van de plaat hoorde de hoes die je op de knieën had liggen als je je gloednieuwe LP beluisterde. Overigens geloof ik niet helemaal in de virtuele wereld van streaming. Mensen definiëren zichzelf door hun verzameling van spullen. De inhoud van boekenkast, platenrek of kledingkast vertellen wie je bent. Mensen verzamelen de raarste dingen dus verzamelaars van ‘albums’ (of boeken…) zullen volgens mij altijd blijven bestaan.

 

Om de platenhoes-ervaring weer terug te brengen heb ik iets nieuws bedacht: Een boek met tekeningen, foto’s en grafisch werk van Femke van Heerikhuizen (de Groene Amsterdammer), Arnold Weel (Financieële Dagblad), Kato Tan, Olivia Ettema (NRC Handelsblad), Milo (de Groene Amsterdammer, NRC Next), Emanuel Wiemans, Leander Lammertink (Melkweg, Concertgebouw), Donald Beekman (GRAP, ISH, BAUT), Odile Lemstra, Larsia Braakman (Fancy, Ouders van nu)  en Paul Stellingwerf. Je kunt met het boek op schoot de CD beluisteren maar het boek en de CD zijn ook los van elkaar te genieten.


IEDER NUMMER ZIJN EIGEN HOES!


volg Einz op Facebook: https://www.facebook.com/gagpgz